Ece İsraf Etmiyor

Ece arkadaşları ile birlikte bahçede oldukça eğlenceli vakit geçirmişti.Az sonra ilerdeki yeşil
panjurlu evlerinden annesinin sesi duyuldu.
"Ece kızııım haydi yemek hazır! Senin için fırında patetesli ekmek yaptım."
Bunu duyan Ece koşarak eve doğru ilerledi.Çünkü annesinin yaptığı patetesli ekmeği çok
seviyordu.Eve girer girmez misss gibi ekmeğin kokusu burnuna geldi.
Hemen ilk iş olarak lavaboya doğru ilerledi.Dışardan geldiği için elleri mikroplanmıştı.Güzelce
ellerini yıkadı,fakat musluğu okadar fazla açmıştı ki,sular her tarafa fışkırıyordu.Bunu gören
dedesi Ece'yi uyardı;"Birtanecik Ece kızım musluğu boşa akıtmamalıyız.Çünkü suyumuz
musluğa gelinceye kadar çok zor şartlardan geçiyor.Eriyen kar suları ve yağmur suları
toplanıyor.Sonra arıtma tesislerinde tertemiz oluncaya kadar makinalarla arıtılıp,yer altına
yerleştirilen borular sayesinde evlerimize kadar geliyor.Bizde böyle zor şartlarda evlerimize
kadar gelen suyu boşa akıtmamalıyız,aksi takdirde susuz kalabiliriz", dedi.
Bunu duyan ece çok üzülüp pişman oldu.Gerçekten de ne kadar zor şartlarda geliyordu
evimize sularımız.Üstelik susuz kalırsak ne yapardık.Hemen yemek masasına doğru
ilerledi.Okadar acıkmıştı ki tabağına ekmekleri doldurdu.Annesi onu yiyeceği kadar alması
konusunda uyarmıştı fakat o tabağındakinin hepsini yiyecek kadar aç olduğunu söyledi.Fakat
birkaç tanesini aldıktan sonra karnı doymuştu.Diğer ekmekleri yemek istemedi.Ece'yi çok
seven dedesi O'nu tekrar uyardı.
"Birtanecik Ece ,tabakta bıraktığımız yiyeceklerin çöpe gittiğini biliyorsun değil mi?Halbuki
bu yiyecekleri hatta bir parça kuru ekmeği bulamayan insanlar var."
Ece durumun farkındaydı fakat yinede yemek istemedi ve ekmekleri tabağında
bıraktı.Bir müddet sonra annesi ve Ece dışarı çıktılar.Hasta olan bir yakınlarını ziyarete
gidiyorlardı.Yolda gördüğü bir manzara karşısında çok şaşkındı Ece.Bir kaç çocuk ve
yanlarında babalarıyla birlikte çöpten yiyecek ekmek karıştırıyırlardı.Belli ki durumları
oldukça kötüydü.Yiyecek ekmekleri bile yoktu.Bu durum Ece'yi okadar üzmüştü ki;Bir
daha kesinlikle tabağına yiyeceğinden fazla ekmek almayacağına,tabağında yiyecek
bırakmayacağına ve ihtiyaç sahibi insanlara yardımcı olacağına dair kendi kendine söz
verdi.Tabii bu kadar nimetin içinde olduğu için Allah'a şükretmeyi unutmayacaktı.
Ece arkadaşları ile birlikte bahçede oldukça eğlenceli vakit geçirmişti.Az sonra ilerdeki yeşil
panjurlu evlerinden annesinin sesi duyuldu.
"Ece kızııım haydi yemek hazır! Senin için fırında patetesli ekmek yaptım."
Bunu duyan Ece koşarak eve doğru ilerledi.Çünkü annesinin yaptığı patetesli ekmeği çok
seviyordu.Eve girer girmez misss gibi ekmeğin kokusu burnuna geldi.
Hemen ilk iş olarak lavaboya doğru ilerledi.Dışardan geldiği için elleri mikroplanmıştı.Güzelce
ellerini yıkadı,fakat musluğu okadar fazla açmıştı ki,sular her tarafa fışkırıyordu.Bunu gören
dedesi Ece'yi uyardı;"Birtanecik Ece kızım musluğu boşa akıtmamalıyız.Çünkü suyumuz
musluğa gelinceye kadar çok zor şartlardan geçiyor.Eriyen kar suları ve yağmur suları
toplanıyor.Sonra arıtma tesislerinde tertemiz oluncaya kadar makinalarla arıtılıp,yer altına
yerleştirilen borular sayesinde evlerimize kadar geliyor.Bizde böyle zor şartlarda evlerimize
kadar gelen suyu boşa akıtmamalıyız,aksi takdirde susuz kalabiliriz", dedi.
Bunu duyan ece çok üzülüp pişman oldu.Gerçekten de ne kadar zor şartlarda geliyordu
evimize sularımız.Üstelik susuz kalırsak ne yapardık.Hemen yemek masasına doğru
ilerledi.Okadar acıkmıştı ki tabağına ekmekleri doldurdu.Annesi onu yiyeceği kadar alması
konusunda uyarmıştı fakat o tabağındakinin hepsini yiyecek kadar aç olduğunu söyledi.Fakat
birkaç tanesini aldıktan sonra karnı doymuştu.Diğer ekmekleri yemek istemedi.Ece'yi çok
seven dedesi O'nu tekrar uyardı.
"Birtanecik Ece ,tabakta bıraktığımız yiyeceklerin çöpe gittiğini biliyorsun değil mi?Halbuki
bu yiyecekleri hatta bir parça kuru ekmeği bulamayan insanlar var."
Ece durumun farkındaydı fakat yinede yemek istemedi ve ekmekleri tabağında
bıraktı.Bir müddet sonra annesi ve Ece dışarı çıktılar.Hasta olan bir yakınlarını ziyarete
gidiyorlardı.Yolda gördüğü bir manzara karşısında çok şaşkındı Ece.Bir kaç çocuk ve
yanlarında babalarıyla birlikte çöpten yiyecek ekmek karıştırıyırlardı.Belli ki durumları oldukça kötüydü.Yiyecek ekmekleri bile yoktu.Bu durum Ece'yi okadar üzmüştü ki;Bir daha kesinlikle tabağına yiyeceğinden fazla ekmek almayacağına,tabağında yiyecek bırakmayacağına ve ihtiyaç sahibi insanlara yardımcı olacağına dair kendi kendine söz verdi.Tabii bu kadar nimetin içinde olduğu için Allah'a şükretmeyi unutmayacaktı.