Sarı Yapraklar

Elif annesiyle parkta oynarken yere düşen sarı renkteki yaprakları toplayarak annesine getirdi. 

"Anne,  bu yapraklar çok üzgün. Çok sevdikleri, yazın rüzgarda şarkı söyleyip oynadığı anne ağaçtan ayrılmışlar ve yere düşmüşler. Ve toprakta çürüyerek yok olup gidecekler. Çok yazık değil mi?" Diye hüzünlendi. 

        Annesi  "Üzülme kızım. Gel bir de söyle düşünelim:

          Allah bu ağacı bahar mevsiminde çiçek ve yapraklarını Mülevvin  esmasıyla rengarenk boyadı. Sani  esmasıyla çok güzel şekillerle desenlerle süsledi. Aynı muhteşem bir tablo gibi...

            Yapraklar ilkbahar ve yaz süresince güneş ışığını ve karbondioksitleri alıp fotosentez yaparak  Rabbimizin Rezzak esmasıyla ağaca besin, insanlara oksijen oluşturdu. Sonbahara kadar ağacın altında oturanlara serinlik etti. 

              Allah ona Hayy esmasıyla hayat verdi.  Hafız esmasıyla güneşin sıcağından, fırtınaların soğuğundan  bir yaz boyunca korudu. Rezzak esmasıyla rızkını verdi. Mümît esmasıyla sonbaharda kuruttu. Artık yere düşüp  çürüyerek toprağı ve kökleri vitaminleriyle besleme zamanıdır. 

              İşte şimdi de bu görevle toprağa ve ağaca hizmet etmeye devam edecek." 

            "Yaşasın! O zaman üzülmeye gerek yok!" dedi Elif. 

             Ve elinde topladığı yaprak demetlerini ağacın köklerine yakın koydu. 

              "Haydi! Şimdi vitamin olma zamanı..."