İnsanlar Niye Hasta Oluyor?

Çizen: Hatice VANLI

Haftasonu tatili gelmişti. Said Zübeyir ve Asya Nur çok sevinçliydi.Çünkü çok sevdikleri biricik dedelerini görmeye gideceklerdi. Yine O’nunla gezip o güzel hikayelerini dinleyeceklerdi. Sabırsızlanıyor ve bir an önce yarının gelmesini bekliyorlardı. Onlar bu düşünce içerisindeyken telefon çaldı.

Dedelerinin rahatsızlandığı ve hastaneye kaldırıldığı haberini aldılar. Bunu öğrenince çok üzülmüş ve korkmaya başlamışlardı. Dedeleri acı çektiği için üzülüp ağlamaya başladılar. Babaları geldiğinde Dedelerini ziyaret etmeye gittiler. Dedelerinin hastanedeki yerlerini öğrenip yanına gitmek için yöneldiler. Bir şey dikkatlerini çekmişti.Bazı hastalar acı çekiyor, kimisi ise ağlıyordu. Bu halleri görünce dedeleri için daha fazla üzülmeye başladılar. Sonunda dedelerinin yanına geldiler ve dedelerini görünce şaşırdılar. Çünkü dedeleri hiç üzülmüyor, aksine sevinip haline şükrediyor ve hiç şikayet etmiyordu. Bu hale çok şaşırdılar. Dedeleri ise torunlarını üzgün görünce;

Çok mu üzüldünüz çocuklarım diye sordu? Hafifçe başlarını sallayıp buğulu gözleriyle dedelerine baktılar.

Olayları anlamaya çalışan Asyanur, “ niye bu insanlar hastalanıyor, acı çekip üzülüyorlar” diye sordu.

Dedesi tebessüm etti. Şefkatli torununa hastalığın niye verildiğini anlatmaya başladı…

Vücudumuz Allah’ın bize vermiş olduğu bir emanettir. Bize elbise gibi giydirip şekil vermiş. Hani hatırlıyor musun sana bayramlık elbise diktirmek için terziye gittiğimizde, terzi senin elbiseni kesip biçtiğinde, ne yapıyorsun, niye kesiyorsun demiş miydin?

Asyanur: Hayır dedi.Ama elbiseyi bitirdiğinde zevkle giyip ne güzel dedin değil mi? Diye devam etti dedesi…

İşte vücudumuzda Allah’a aittir. İstediği gibi davranabilir.Bizim Allah’a ne yapıyorsun niye böyle yapıyorsun diye şikayet etmeye hakkımız var mı ?Hem sen her gün aynı şeyleri yesen, içsen, giysen sıkılmaz mısın? Onlardan zevk alır mısın?“Hayır, almam tabiî ki dedeciğim”. İşte Allah bizlere bu hastalıkları veriyor ki bize verdiği nimetlerin kıymetini anlayıp şükredelim. Bak mesela elin ağrıdığında, derslerini yapamadığında, oyuncaklarınla oynayamadığında, elinin ne kadar kıymetli ve güzel bir nimet olduğunu anlamıyor musun?Eğer hastalık ya da ağrı olmasa elinin kıymetini tam olarak anlayabilir miydin?

Asyanur düşünmeye başlamıştı, ve gayri ihtiyari eline bakıp daha sonra elini oynatarak; Evet dedeciğim anlayamazdım dedi.

Hem hani hastalandığın zamanları hatırladın mı ? Bizler nasıl üzülmüştük ama aynı zamanda seninle daha fazla ilgilenmiş, rahatını istemiştik değil mi? Biz böyle üzülürken seninle ilgilenirken, acaba seni bizden çok seven Allah seninle daha çok ilgilenmez mi? Sana şefkat etmez mi ?

Hem Efendimiz (a.s) bir hadiste “ hastanın duası kabul olunur” diye buyurmuş.Günahları affedilir demiş. Ne güzel kazançlar değil mi kızım?

Daha sonra Asyanur’ a tebessüm edip;Böyle bana Rabbimiz’in nimetlerine karşı şükrettiren, Allah’ı bana sevdiren hastalıktan üzülmem gerekir mi ?

Asyanur; “hayır tabiî ki. Çünkü çok sevdiğimiz Rabbimiz bizi daha çok seviyormuş, hatalarımızı affedip görmezden geliyormuş, bizlerin duasını kabul ediyormuş dedi.Ve artık üzülmedi. Hemen etrafındaki diğer acı çeken hastalara yönelip öğrendiklerini onlara da anlatıp onların üzülmemesi için tebessüm eden yüzüyle diğer hastalara da anlattı…