Selimin Ramazan Günlüğü 6. Gün


Ne çabuk geçiyordu günler... Bu gün altıncı gün olmuştu. Ramazan, geçip giderken tadı damakta kalan bir yemek gibiydi adeta...

Kapı çaldı. Sabah sabah kimdi acaba? Annesi kapıyı açtıktan sonra;

—Selim gel oğlum Ahmet gelmiş, dedi

Ahmet, yan komşunun çocuğu ve yakın arkadaşıydı. İyi bir aileydi yan komşuları ama çok fazla görüşemiyorlardı. Ailesi çalışınca o da ananesinde kalıyordu.

—Ahmet ne zaman geldin, gelsene

—Yok Selim, annem iftara davet ediyor. Ona yardım edeceğim.

—İftara mı? Anne gideceğiz değil mi?

Annesi tebessüm ederek;

—Tabi ki oğlum davet edilmiş icabet etmemiz gerekir. Ahmetçim annene söyle inşallah geleceğiz.

—Tamam, Leyla Teyze görüşürüz o zaman:)

Ramazan ne kadar güzeldi. Ahmet'in izin alan annesi ilk misafir onları çağırmıştı. Ramazan ayı paylaşma ayı idi ve misafir de bu ayın en güzel nimeti idi. Aynı zamanda da insanların dünya telaşına ara vererek birbirlerini hatırladıkları bir aydı...

 



Yorumlar

255 karakter kaldı

Üye girişi yap ve yorumla » Üyeliksiz yorumla »

Henüz kimse yorum yazmadı.