Manevi Kardeşlik Hacıvat İle Karagöz (Nurefşan Aytekin'in Hikayesi)

Karagöz:Selamun Aleyküm.Hoşgeldin Safa Getirdin Hacıvatım.Geldiğine Çok Sevindim. Gel Buyur İçeri Gir Sana Soracaklarım Var.Hacıvat:Aleykümselam Karagözüm Bugün Seni Pek Neşeli Görüyorum.

Karagöz:Seni Görünce Ben Her Zaman Neşelenirim Bilmezmisin Hacıcavcav?

Hacıvat:Bilirim Karagözüm.Her Halinden Belli Oluyor.Baksana Sevincinden Beni İçeri Almayı Bile Unuttun.

Karagöz:Aaa!Hacıcavcav Buyur Gel İçeri Dedim Ya.

Hacıvat:Ama Sonrada Beni Lafa Tuttun.

Karagöz:Tamam Hacıcavcav Kızma Gel İçeri.Gelde Şöyle Okkalı Bir Kahve İçelim

Hacıvat: Olur Karagözüm

Biraz Sonra Kahveleri İçerken.Biraz Şakalaştıktan Sonra

Karagöz:Taman Hacıcavcav Anlaşılan Senin Söyleyeceğin Birşey Yok.Şimdi Konuşma Sırası Bana Geldi.

Hacıvat:Buyur Karagözüm . Ne Söyleyeceksen Sebni Dinliyorum.

Karagöz:Hacıcavcav Biz Hergün Görüşüyoruz.Birbirimizi Çok Sevip Dertlerimizi Paylaşıyoruz.Bizim Bu Beraberliğimize Ne Ad Vermeliyiz?

Hacıvat:Bunu Bilmeyecek Nevar Karagözüm.Seninde Benimde Dinimiz Aynı Olduğuna Göre Biz Manen Kardeş Değilmiyiz?

Karagöz:Elbette Hacıcavcav.Biz Manevi Kardeşiz,Çok Doğru Söyledin.Öyleyse Her Zaman Birbirimize Yardım Etmeye Devam Etmeliyiz.Söyle Hacıcavcav Bir Derdin Varmı?

Hacıvat:Derdim Yok Karagözüm.Gelde Bahçede Az Şakalaşalım

Karagöz:Haydi Hacıcavcav Dolaşalım, Şakalaşalım.

Yazan: Nurefşan Aytekin