Sadaka Veriyorum ( Sadaka Yarışması hikaye birincisi)

Bugün annemle pazara çıkmıştık. Nuran Teyze karşımıza çıktı. Bize bir kampanyadan bahsetti. Bu bildiğimiz mağaza kıyafet kampanyalarından değil. Dış ülkelerdeki çocukların üstüne giyecek kıyafeti bile zor bulduklarından, "günde sadece belki çeyrek bir kuru ekmek yiyorlar" dedi. Yardıma muhtaç oldukları için gerekli yetkililerden yardım istemişler. Ben hemen atıldım. Yani dilencilik mi yapıyorlar. Annemden şu cevabı işittim. "Asla çocuğum. Onlar yapması gerekenleri yapıyorlar". Yani anne?. Bak kızım. Onlar vücudları açlıktan aciz düşmüş mahluklar. Şimdi bizim onlara bir menfaatte bulunma zamanımız. Şimdi sıra sende. Anladın mı benim küçük böcüğüm. Evet, bir kısmını anne. Onlara nasıl yardımlarda bulunabiliriz? "Yavrum bak onlara illa mal veya para vermen gerekmez. Sadece küçük bir tebessümle de halledebilirsin. Fakat onlar gerçekten maddi durumu olmayan insanlar. Sakın sen kendini onlardan üstün görüp maaş gibi asla para vermemelisin. Sadece bir sadaka verir gibi ver. Ayrıca onların senden hiçbir farkı yok. O insanlara oyuncaklarından kıyafetlerinden kitaplarından verebilirsin."

Anne hemen eve gidebilir miyiz. Neden yavrum. Hemen bir koliye fazla eşyalarımı kaldırıp uzaktaki arkadaşlarıma göndermem lazım.

Yazan: Nisa Elif CELAYiR