Sevgili Üstadım

Zeynep Ebrar Kızılcan'ın yazdığı mektup... Kendisini tebrik ediyoruz.Rabbim Risale-i Nurlar'dan ayırmasın inşaallah

Sizi hiç görmedim ama sizi biraz da olsa tanıyorum. Yazdığınız eserleri de okuyorum ve çok ilgimi çekiyorlar. Sizin açtığınız yolda ilerlemeyi de istiyorum ama sanırım bunu nasıl yapacağımı biraz bilmiyorum. Şöyle düşünüyorum belki de açtığınız yolda ilerlemek için yazdığınız eserlerde dediklerinizi yapabilirim. Ama ben genelde okuduğumdan bir şey anlamam annem yine de okumamı söyler, okudukça anlarmışım. Annem de Risale-i

Nurları okur ders yapar. Hem çok güzel yapar ama fazla övmeyim.

Üstadım, bizim için ne çok şey yapmışsınız ve biz de size borçluyuz. Borcumuzu da açtığınız yolda ilerleyerek yapabiliriz. Zaten benim size hayranlığım çoktur, yani imanı duyurmak için kaç kere zehirlenmiş ama sabretmişsiniz, tabi ben de açtığınız yolda ilerlemek isterim.

Üstadım devir kötü, sizin yolunuzda ilerleyen fazla insan kalmadı, bu yüzden biz de bazen kendimizi onlara kaptıra biliyoruz.

Üstadım bazen keşke diyorum keşke üstadım yaşıyor olsaydı da ona sorabilseydim ama şimdi sorabilirim" İmanımı nasıl güçlendirebilirim" Ben bu soruyu araştıracağım ama en iyi cevabı sizin verebileceğinizi düşünüyorum.

Üstadım, bazen annem sizin talebelerinizin sizinle olan anılarını sesli olarak açıyor onları dinlemeyi severim.  Mesela geçen gün sizin ne kadar yardımsever olduğunuzu anlatan bir tane dinledik. Çok güzeldi. Bazen de çok ilginç gelir. CANIM ÜSTADIM

Zeynep Ebrar Kızılcan