Kurban'ın Sevinci

Horoz, sabah namazı için bütün kuvvetiyle öttü. Uyanan insanlar abdestlerini alıp namazlarını kıldı. Horoz vazifesini yapmış olmanın sevinciyle arkadaşlarının yanına döndü. 

Hepsinde heyecan vardı.Sarı civciv yemini yerken, sevinçle kurbanlık koça baktı. “Anne” dedi cikleyerek. “Koç amca çok mükafat alacak mı?” 

“Evet” dedi annesi gıt gıt ederken. “Sahibini Sırat köprüsünden geçiren Burak olacak.”

Çiftlikteki tüm hayvanlar Burak olacak koça gıptayla baktılar. Boynundaki kırmızı kurbanlık kurdelesini bir madalya gibi şerefle taşıyordu. Koyun hanım kıskanmıştı. 

“Benim yavrum var. Olmasaydı beni kurban edeceklerdi.”

“Öyle mi?” dedi köpek. “Sahibimden hiç öyle şey duymamıştım da.”

Koyun kızdı.

“İşine bak sen. Karışma her şeye öyle.”

Kuluçkadaki tavuk köpeğe döndü. 

“Boş ver, üstüne varma. Kurban olmayacak ya, canı çok sıkkın.” 

Civciv söze karıştı:

“Köpek abi, koç amcanın etini ne yapacaklar?”

Köpeğin gözleri yaşardı.

“Komşularda o kadar fakir insanlar var ki; et yemek için kurban bayramını bekliyorlar.”

Anne tavuk gıdakladı.

“Ne güzel, o insanlar da bayramda et yer.”

Annesinden süt emen minik kuzu korkuyla annesine fısıldadı.

“Anne,kesilirken koç amcamın canı çok yanar mı?”

Kurban edilmeyeceğine canı sıkılan koyun “Saçmalama!” diye bağırdı. “Allah, kesilen hayvanlara hiç acı hissettirmez. Bunu sana kırk defa söyledim.”

Kuzucuk sesini çıkarmadı. Ama koç amcanın canının hiç acımayacağına da sevinmişti.

Koyun kıskandığını saklamadan koça döndü.

“Şimdi Süleyman peygamberin kuşu Hüdhüd, Salih peygamberin devesi ve Ashab-ı Kehf’in köpeği Kıtmir gibi mükafat alacaksın ha? Ne mutlu sana.”

“Çok şükür Rabbime” dedi koç.

Tüm çiftlik hayvanları “Onlara bizden selam söyle” diye bağrıştı. 

Koç, başını salladı. Ama fazla bir şey söylemesine fırsat kalmadı. Çünkü Bayram Namazını kılan insanlar kurbanlığı götürmeye gelmişti.

Tüm hayvanlar “Güle güle, güle güle” diye bağırdı. “Ne mutlu sana.”

Çizen: Hatice VANLI