Yazık Oldu Filizer'e

Küçükken Türkçe kitabında bir yazı okumuştum. Bayrama birkaç ay kala eve kurbanlık koç almışlardı. Adını Filizer koymuşlardı. Çocukların çok olduğu bu ailede Filizer evin bir üyesi gibi olmuştu. Çocuklar nerede, Filizer orada... Çocukların  yaramazlığına o da katılıyordu.

            Kurban Bayramı yaklaşınca tüm  çocukları bir üzüntü kaplamıştı. Filizer'in kurban edilmesini istemiyorlardı.

            Bayram sabahı Filizer'i güzelce süslemişlerdi.Namaz dönüşü tüm çocuklar evde söz sahibi büyük hanımın elini öpmek için sıraya girmişti. Filizer de sıradaydı. Sırası gelince o da büyük hanımın uzattığı eli öpmüştü. 

             Ağlamamak için  kendini tutan büyük hanım " Filizer'e kimse dokunmayacak. Başka bir kurbanlık alın " demişti. 

             Filizer'in kurban edilmemesi beni de çok sevindirmişti. Fakat daha sonra okuduğum Risalelerde bir hakikat vardı: ölen hayvanların ruhu Cennet'e gidecekti. Arasıra kullanmak için bir vücuda sırayla gireceklerdi. Fakat bazı hususî, özel hayvanlar (Ashab- Kehf'in köpekleri, Salih peygamberin devesi, Süleyman peygamberin karıncası ve KURBANLIK HAYVANLAR vs.) hem ruhlarıyla hem de vücutlarıyla Cennet'e gideceklerdi.Kurbanlık hayvanlar aynı zamanda sahibini Sırat Köprüsünden geçiren binek olacaklardı. Kurban olduğu için Rabbimizin büyük mükâfatlarına erişeceklerdi.

             Şimdi düşünüyorum  da yazık oldu Filizer'e. Çook büyük mükâfatlardan mahrum kaldı.

Çizen: Hatice VANLI