Akça ve Kara

Kara adında bir yavru tavşan varmış. Hiç arkadaşı yokmuş, çok yalnızmış. Sonra

bir sabah bir yavru tavşan çıkmış karşısına, arkadaş olmuşlar.

Adlarını bilmiyorlarmış. Sonra adlarını öğrenmişler. Birinin adı Kara, öbürünün adı

Akça'ymış.

Birlikte parka gitmişler ve çok güzel oynamışlar.

Kara öğleyin eve gidince, "anne, keşke arkadaşım burada olsaydı" demiş.

Annesinden izin alıp evden çıkmış, Akça'nın evini aramaya başlamış. Akça ona daha

önce evlerinin derenin kenarında olduğunu söylemiş. Kara, Akça'nın evini bulmuş.

Akça çok sevinmiş, "Anne" demiş, "bak arkadaşım Kara geldi."

Akça onunla bütün oyuncaklarını paylaşmış. Ama oynarken Kara Akça'yı yanlışlıkla

düşürmüş. Akça da küsmüş Kara'ya ve annesini çağırmış."Ben artık onunla arkadaş

değilim" demiş. Annesi de "hayır çocuğum olmaz öyle, küsülmez. Bazen arkadaşlar

birbiriyle tartışır ama barışmanız gerek" demiş. "Sizin renkleriniz birbirine zıt;

biriniz siyah biriniz beyaz. Ama siz zıt olmayın sakın" diye eklemiş. Akça yine de

söz dinlememiş. Kara da eve dönmüş.

Akça gece yattığında olanları düşünmüş. Kara'ya kötü davrandığını anlamış,

üzülmüş. Sabah Kara'yı dışarıda bulup, eve oynamaya çağırmış. Kara, "ama sen

beni artık sevmiyordun" demiş. Akça, "Hayır ben öyle bir şey demedim ki. Annem

börek pişirdi, haydi gidip yiyelim" demiş. Kara, böreği çok beğenmiş, Akça'nın

annesine teşekkür etmiş.

Kara ve Akça artık çok iyi arkadaşlar. Arkadaşlar birbirlerini çok severler.

Birbirlerine hiç küsmezler.