Bir Öğlen Namazı Hatırası

  Bu gün huzurunda bir konuğun var Allahım.

Vakit öğlen namazı. serdim seccademi  her zaman ki yerine  ve bıraktım çocuklarımı diğer öğretmen arkadaşımın gözetimine.  Allahuekber diyerek vardım o kutsal divana.

Derken bir melek Ebubekirim geldi. o minik ellerini kulaklarının hizasına kaldırmış Allahuekber diyerek namazına başlamıştı. benim yaptığım hareketleri yapıyor öylece namazını kılıyordu

. Ben secdedeyken o da benimle eğiliyor ve beni rahatsız etmemek için seccadenin kenarına kafasını koyuyordu. Secdeye her gidişinde alnı parkeye deyiyor tak diye ses çıkıyordu.

Benim ise  çıkan her seste canım acıyordu. ama acıyan canımla dua ediyor onun hatırına da ‘’Rabbime yalvarıyordum, Allah’ım ne olur namazımı kabul buyur’’ Yüreği tertemiz dünya dertleriyle kirlenmemiş.Meleklerin bile kıskandığı bir kulun var Allahım.

Şu yanımda huzuruna duran tertemiz melek oğlumun hatırına diyerek yalvarıyordum. Ebubekir’im  de namazını hiç bıkmadan kılmış benimle selamını vermişti.

Yaşamak ne güzeldi Allahım ama Nur Damlaları’yla başka bir güzeldi. Evimde iki nur damlam vardı. Ama Onlar da benim yaşama sevincim, her şeyimdi. 

   Hayatı bana en temiz sevgilerle yaşatan Rabbime hamdolsun...