Sorumluluk

Ben çok güzel sarı bir köpek istiyordum. Ama annem "kızım hayvan beslemek kolay değil, sorumluluk ister. Sen bakamazsın" diyordu. Çok istiyorum diye hep ısrar ettim. Sonra annem "tamam babana söyle akşam" dedi.

Akşam babam işten geldiğinde hemen ona koştum ve "ben bir köpek istiyorum babacığım" dedim.

Babam biraz düşündü, sonra "peki bakabilecek misin ona?" diye sordu. Ben, "evet" deyince, "peki hafta sonu alırız" dedi. O kadar sevindim ki.

Çok bekledim ama cumartesi günü geldi sonunda. Öğleden sonra babamla birlikte köpek almaya gittik.

Yakınımızdaki alış veriş merkezinde küçücük yavru hayvanlar satan bir yer var. Oraya her gittiğimizde ben orada durup kedileri, köpekleri, tavşanları severim. İşte o dükkana gittik babamla.

İçeriye girince babama, benim önceden beğendiğim köpeği gösterdim. Köpek çok tatlıydı.

Babam "tamam alalım" dedi. Sanırım o da köpeğimi çok sevmişti.

Köpeğimin adını Kizi koydum. Bana da hemen alıştı. Hatta annemlere de.

Babam ertesi gün eve küçük bir köpek kulübesiyle geldi. Üzerinde de Kizi yazıyordu. Artık Kizi'nin de kendi evi olacaktı.

Kulübeyi bahçedeki ağacın altına koyduk. Hem gece yatağıma yattığımda kulübesini görebiliyordum.

Birkaç hafta ona hep ben baktım. Yemeğini verdim, suyunu verdim, gezdirdim.

Sonra okullar başlayınca iki gün ona bakamadım.

Bir gün okuldan geldikten sonra Kizi'yi kulübesinde göremedim. Bahçede de göremedim.

Annem, "Sen ilgileniyorsun diye biz ona hiç yemek vermedik. Belki de yemek vermediğin için yiyecek aramaya gitmiş, sonra da kaybolmuştur" dedi annem. Çok üzüldüm. "İnşaAllah benim yüzümden ona birşey olmaz" diye hep dua ettim.

Ne oldu biliyor musunuz?.. Gece babam Kizi'yi bir ağacın altında bulmuş, kucağında eve getirdi. Herhalde kaybolmuş ama evi de bulamamış. Öyle ağacın altında duruyormuş.

Onu babamın kucağında görünce çoook sevindim. Artık Kizi'nin yemeğini, suyunu hep zamanında veriyorum.