Ağaç ile gönderilen ekmek

Nur Dedemiz Bediüzzaman başkalarından karşılıksız hiçbir şey almazdı. Aldığı zamanda mutlaka karşılığında o kişiye hediye verirdi. Çok tutumluydu. Hep şükür içindeydi her haline şükrederdi. Hem kendi yer hem de yiyeceklerinden çevresindeki insanlara da ikram ederdi.

Nur Dede Bediüzzaman çam dağına çıkmayı çok severmiş. Oraya çıkar birkaç gün orada kalırmış. Bir gün evine Süleyman isminde biri misafir olmuş. Nur Dede ile beraber dağa çıkıp orada kalmayı çok istiyormuş. Onunla beraber çam dağına gitmişler. Yanlarında ise biraz su, biraz şeker ve birazda çayları varmış. Bir parçada küflenmiş ekmekleri kalmış. Ekmek alacakları hiçbir yerde yokmuş, çok uzakmış. Nur Dede çok sevdiği katran ağacının altına oturmuş.-Küflenmiş bir parça ekmeğimiz var; bu akşam ancak ikimize yeter. İki gün nasıl yapacağız ve bu temiz kalpli misafirime ne ikram edeceğim diye düşünmeye başlamış. Tam o sırada Nur Dede Bediüzzaman başını katran ağacına çevirmiş. Bir de ne görsün kocaman bir ekmek katran ağacının üstünde dalları arasından bunlara bakıyor. Nur Dede Bediüzzaman hemen misafirine seslenmiş.-Süleyman müjde! Cenab-ı Hak bize rızık gönderdi demiş.Ve bu ikramdan dolayı Allah'a bolca ibadet edip şükretmişler.Nur Dede tutumlu olmayı ve paylaşmayı sevdiği için Rabbimiz ona böyle ikramlarda bulunmuştu. Çünkü Rabbimiz tutumlu ve paylaşmayı seven kullarını çok ama çok sever...