Saksıdaki Mektup

Posta kutusunda Zübeyir’in adına gelmiş bir mektup vardı. Zübeyir şimdiye kadar hiç kimseden mektup almamıştı, şaşkındı. Merakla mektubun kimden geldiğine baktı. Mektup dedesinden geliyordu çok mutlu olmuştu dedesini de çok özlemişti. Zarfı açtı ve mektubu okumaya başladı.Mektupta şöyle yazıyordu:

‘’ Azimli, çalışkan, akıllı torunum; sizlerden iki aydır ayrıyız, sizleri çok özlüyoruz. Bize bu kadar çok nimeti veren Rabbimize şükürler olsun ki bizler iyiyiz en büyük sıkıntımız sizlerden ayrı olmamız. İnşallah sizler de iyisinizdir.İnsanlar nerede ve nasıl olurlarsa olsun zannediyorum ki en mutlu oldukları an sevdiklerinin sürekli yanında olduğu anlardır. Rabbimiz içimize öyle güzel bir duygu vermiş ki hiç ayrılmaksızın sevdiklerimizi yanımız da arzuluyoruz. Bu dünyanın geçici ve fani olması sebebiyle sevdiklerimizin de bu dünya da sürekli yanımız da olmaları mümkün olmuyor. Ya ölüm kapıyı çalıyor ya da başka bir sebepten dolayı ayrı kalıyoruz. Fakat şükürler olsun ki Rabbimiz bizlere sevdiklerimiz ile ebediyen, hiç ayrılmaksızın mutlu bir şekilde yaşayacağımız cenneti verecek. Bizlerde bu mutlu, sıkıntısız, birçok güzel nimetin, hediyelerin, süslü bahçelerin bulunduğu güzel hayatı, büyük ödülü kazanmak için Rabbimizin hoşnut olacağı davranışlar da bulunup Onun sevgisini kazanmalıyız.İşte cennette sizlerle hiç ayrılmadan birlikte olabileceğimizi düşündükçe hasretim hafifliyor ve bunun için Allah’a dua ediyorum. Sizlerde ediniz.Burada bahar’ın gelmesiyle arkadaşlarım çoğaldı. Her sabah pencereme gelen şirin bir kuşum var geldiği zaman gagasıyla penceremi tıklar halimi hatırımı sorar, sohbet ederiz. Küçük bir kaba su koyarım afiyetle içer bana bir mektup bırakır sonra da kanadını vurarak evine geri gider.Kâinatta bizim için yaratılan her şey birer mektuptur. Rabbimizin bizlere gönderdiği bir mektuptur.Bu mektuplar ile Kendisini bize tanıtır.Evde odanda ki saksının için de sana gönderilmiş bir mektup daha var al ve oku .Eğer okuyup dedene cevap yazarsan çok sevinirim sevgili torunum..Herkese selam eder gözlerinden hasretle öperimAllah’a emanet olun.Deden.’’Mektubu okuyunca dedesine olan özlemi daha da artmıştı Zübeyir’in. Aklına dedesinin bahsettiği mektup geldi ve odasına koştu.