Barış Dininde Çocuk Olmak

Merhaba Canlar

Bizim dinimiz kardeşliktir dinidir. Zaten İslamın kelime anlamı da barış,

kardeşlik ve dostluk demektir. Böylesine yüce bir dine sahip olduğumuz için

şanslıyız. Çünkü barışı ve kardeşliği içine sindirmiş olmanın huzuru içindeyiz.

Oysa bunu yaşayamayanlar var. Dünyanın bir yerlerinde tepelerine bomba

yağdırılan çocuklar var. Yüreği kin ve nefretle dolu insanlar var. Onlar için

üzülüyoruz. Oysa bizim dinimiz iyiliği ve barışı emreder. Haksız yere kan

dökülmesine asla izin vermez. İnsanları birbiriyle kardeş ilan eder. Dünyanın

bir yerinde adını bilmediğimiz, yüzünü görmediğimiz, tanımadığımız insanlar

için dua ederiz. Onların iyiliği ve affı için yüce Allah'a yalvarırız. Her hangi

bir insanın canı haksız yere yansa bizim yüreğimiz incinir. Açlar, yoksullar,

yetimler için dua ederiz.

Geçenlerde bu konuyla alakalı bir olay yaşadım. Sizinle paylaşmak istiyorum.

Hatice Kübra çok sevdiğim bir yakınımın çocuğu. Çok gayretli bir kardeşimiz.

Yüreği ışıl ışıldır Hatice Kübra'nın. Hep sevgi ve merhamet doludur. Kalbinde

sevgi ve merhamet çiçekleri açmıştır. Üzülen acı çeken bir insan görse hiç

dayanamaz. Acısına ortak olur. Elinden geleni yapar. Kendince çözümler üretir.

Onun için dua eder. Onun bu duyarlılığı beni çok etkiler. Çok ince bir kalbi

vardır. Hatta hepinize bütün yeryüzü çocuklarına dua eder. Minik elleri kalktı

mı dua için bütün insanlık için barış ve huzur ister. Filistin de bombalar altında

nefes almaya çalışan kardeşleri için dua eder. Onlar için şiirler, hikâyeler yazar.

Resimler yapar. Hatice Kübra'nın yüreği işte böyle sevgi dolu bir yürektir.

Geçenlerde Ömer Dedesi ile Mualla Ninesi arasında ufak bir tartışma

çıkmış. Bir süre küslü kalmışlar. Hatice Kübra onları barıştırmak için neler

yapmış neler. İlk önce Dedesinin ağzından Ninesine sonra da Ninesinin

ağzından Dedesine sevgi mektupları yazmış. Şiirler ve güzel sözlerle süslemiş

mektubunu. Sonra da evin adresini yazıp mektubu postaya vermiş. Her iki yaşlı

insan kendi isimlerine gelen mektupları alınca çok şaşırmışlar. Açıp okuyunca

bir de ne görsünler sevgi dolu sözcükler, iltifatlar, iyi dilekler. "Evimin Güneşi

Eşim Ömer'im" " Evimin Kraliçesi Eşim Mualla'm" gibi... Hele Ninesi pek

sevmiş bu sözleri. Dedesi ise eşinin kendisine olan bağlılığını o anda fark etmiş.

Birbirlerine sevgi dolu bakmışlar ve gülüşmüşler birlikte. Ninesi:

" Bu işi olsa olsa Hatice Kübra yapar," demişler. Dedesi:

" Bak sen şu cadıya birbirimiz için neler düşündüğümüzü nasıl da biliyor,"

diyerek barışmışlar. Evin havası da bir anda değişivermiş. Olayı yazmam için

bana anlattılar. Ama Hatice Kübranın bu hali çok dikkatimi çekmişti. Sordum

annesine:

" O nasıl bir çocuk" dedim.

" Huzursuzluğu hiç sevmeyen bir çocuk, dedi annesi. Bir yerde bir kavga olsun

hemen ara bulmaya çalışır. Zaten Müslüman yaraşan da bu değil midir?"

" Elbette ama bu gayret ve azim nereden geliyor,"dedim. Annesi cevap verdi

" Hatice Kübra çok risale okuyan bir çocuktur. Anlamasa bile okur. O sebeple

her şeyi çabuk anlıyor. Evde, okulda, sokakta hep yapıcı düşünür. Herkes için

dua eder. Benim için, sizin, için Filistinli çocuklar için, hasta olan komşumuz

Süheyla teyzesi için ve dünyanın bir ucunda aç, sefil kalmış daha nice insanlar için."

Evet, canlar İslami tam yaşayan insanlar daha çocukluklarında bile işte böyle

oluyorlar. O da İslam'ın selam emriyle büyümüş. Hepimizin iyiliğini istiyor.

Herkesin huzura ve selamete kavuşması barış içinde yaşamasını istiyor. Hatice

Kübra gibi sevgiyi içine sindirmiş yüreklerle gelecek daha güzel olacak.

Toplumun bağrında dikenler değil sevgi gülleri açacak. Barışın ve sevgini

kardelenleri hep yeryüzünü saracak. Sevgimiz, duamız onlarla. Barışı emreden

bir dinin mensupları olarak hepinize sonsuz sevgiler. Müslüman barışçıdır.

Müslüman kavgacı değildir. Müslüman yardımcıdır. Müslüman çalışkandır. Ve

Müslüman gayretlidir.

Sevgili Hatice Kübra! Bizlere dua etmeye devam et. Biz de senin ve insanlığın barışı için dua edeceğiz. Biz bu terbiyeyi yüce dinimizden aldık. İslam barış dini olduğuna göre bu kardeşliği her zaman yaşamalıyız. Teşekkürler Hatice Kübra