Kar ve Ali

Ali Zübeyr o gün çok mutluydu.Kış mevsimi gelmiş ve günlerdir beklediği kar lapa lapa yağmaya başlamıştı.

Ali Zübeyr hemen odasındaki pencerenin önüne oturdu ve kar yağışını seyretmeye koyuldu.Kar tanelerinin yavaş yavaş camın önüne konuşuna şahitlik ederken annesinin söyledikleri aklına geldi.Annesi ona;

-"Her kar tanesini, yağmur damlasını bir görevli melek yeryüzüne indirir ve hiçbir kar tanesi diğerine benzemez. Allah herbir kar tanesine özel bir şekil vermiştir "diye anlatmıştı.

Ali Zübeyr içinden "Allah'ım sen ne güzel şeyler yaratmışsın " diye düşündü.

Ali Zübeyr dışarıyı seyrederken hava da yavaş yavaş kararmaya başlamıştı. Artık akşam oluyordu.Kar yağmaya devam ediyordu.

Ali Zübeyr  "İnşallah sabaha kadar bir sürü kar yağar.Ben de kocaman bir kardan adam yaparım" dedi kendi kendine.

O gece onun için çok uzun bir geceydi.Sabah olmasını dört gözle beklerken uyuya kalmıştı.Sabah güneşin ilk ışıklarıyla gözlerini açtı.Çok heyecanlıydı.Hemen  pencerenin önüne koştu.Dışarı baktığında kar yağışı durmuş ve yerler de bembeyaz olmuştu. Ali Zübeyr annesinin yanına koştu. Annesi  mutfakta kahvaltıyı hazırlıyordu. Ali Zübeyr;

-Anneciğim anneciğim ben kahvaltı yapıp dışarı çıkmak istiyorum. Kocaman bir kardan adam yapacağım. Annesi;

-Evet istersen ben de sana eşlik edebilirim.

-Yaşasın! dedi Ali Zübeyr. Annesiyle beraber kahvaltı edip, montlarını giydikten sonra hemen bahçeye çıktılar.Her taraf bembeyazdı.

-Oh şu güzelliğe bak! dedi Ali Zübeyr'in annesi.

-Baksana anne sanki halı sermişler, yumuşacık.

-Evet oğlum bu halıyı sermek Allah için çok kolay ama biz yapmaya kalksak düşünsene ne kadar da zorlanırız ama Allah için herşeyi yapmak çok kolay."Ol" der  ve istediği olur.

Ali Zübeyr eline aldığı kardan toplar yapmaya başlamıştı  bile.

-Üf ellerim üşüdü anneciğim!

-Haklısın kar çok soğuk   bizde kış mevsimindeyiz zaten öyle değil mi?Yaz olunca suyla, kış olunca karla oynarız

Ali Zübeyr çok mutluydu.Annesiyle beraber kocaman bir kardan adam yapmışlardı.Elleri üşüyen Zübeyr ellerini nefesiyle ısıtırken bir yandan da yanındaki ağacın altında yiyecek bulmaya çalışan serçelere bakıyordu.

-Anneciğim kuşları gördün mü? Yiyecek arıyorlar. Karda yiyecek nasıl bulacaklar? Ya kar yağdığı için kuşlar açlıktan ölürse!

Annesi:

Böyle düşünmekte haklısın oğlum.Ama unutma ki Allah yarattığı herşeyin beraberinde rızkını da verir.

Eğer Allah karın yağmasını istediyse olacakların başını da sonunu da düşünmüştür. Öyle değil mi oğlum?

-Evet anne O Allah...(c.c)herşeyi düşünür.

-  Biliyor musun anne ben Allah'ı çok seviyorum.

Annesi:

Tabiki biliyorum güzel oğlum.Gel seninle kuşlara biraz ekmek kırıntısı verelim ne dersin?Bu günlük karla oynamak yeterlidir herhalde...

-Harika bir fikir, zaten çok üşüdüm.

-Yarın da karla oynar mıyız annem?dedi Ali Zübeyr.

Annesi:

Bakalım.Sabah olsun hayr olsun...